O’rgangan ko’ngil o’rtansa qo’ymas

Otasining cho’ntagidan bir dona sigaretni o’g’irlab, ovloq joyga borib, tutatayotgan, sigaretining achchiq tutuniga dosh berolmay, bot-bot yo’talayotgan bolakay axvolini ko’z o’ngingizga keltiring. Bu xolat ertasi kuni yana takrorlandi. Yani sigareta o’g’rilash.

Bora –bora bolakayda organizmida sigaretaga bo’lgan moyillik paydo bo’ldi. Endi u Ota-Onasidan olgan pulini asta sekin sigareta olishga sarflaydigan bo’ladi. Qarabsizki, vaqt o’tishi bilan u endi oshkora chekishga o’tadi. Ota-ona bunga befarq. O’z ishi bilan band bo’lishib uning tarbiyasiga e’tibor ham berishmaydi. O’z holicha voyaga yetayotgan bu o’spirin yigit o’zini kattalardek tutishga harakat qiladi. Qaddini g’oz tutib ayrim tarbiyasi buziq bolalar davrasiga qo’ shilib o’zi bilgan, xoxlagan ishini bajarishga harakat qila boshlaydi. Sigaretadan boshlangan “kayf” endi asta- sekin giyoxvand modda istemoligacha yetib boradi. Ota-ona buni  kech payqaydi. Ammo endi kech bo’lgan bo’ladi. Endi u bu zaxri qotilsiz turolmaydigan bo’lib qolgan…  birgina e’tiborsizlik, beparvolik, loqaytlik ota-ona boshiga qancha tashvish gam-alam keltiradi. Buni o’z vaqtida anglab yetganida edi bolasi bu axvolga tushmagan bo’lardi. Afsuski, buni kech tushunib yatamiz. Umrini zomin qiluvchi bu ofatga berilib ketayotgan ayrim yoshlarimizga achinamiz. Gul umrini oq ajal domiga tashlab qo’yishmoqda. Ularning ertangi kelajagi qanday bo’ladi? Ulardan tug’ulajak farzandlar taqdiri ne kechadi? Ana su xaqli savollar barchamizni birdek qiynaydi. Demak bolalarimiz tarbiyasiga befarq bo’lmaylik!