Giyohvand yigit nolasi

Kasbim hamshira bo‘lganligi sabab viloyat Narkologiya dispanserida bir oz muddat faoliyat olib bordim. Shu davr ichida u yerda davolanayotgan alkogol va giyohvandlikka ruju qo‘ygan insonlar hayoti bilan yaqindan tanishishga va ularning umrlari davomida hayoti mana shu zahri – qotillar tufayli cheksiz jarlikka g‘arq bo‘layotganligi endi ular hohlashsalarda tubsiz jarlik iskanjasidan qutula olishmayotganliklarini o‘ylab yashayotganligiga guvoh bo‘ldim.

Meni bu voqeani yozishga majbur qilgan narsa yosh yigitning menga so‘zlab bergan ayanchli qismati edi:

Men ota-onamning yolg‘iz erka o‘g‘li edim, dedi yigit ko‘zlaridagi yoshni yashirishga urinib.

- Yoshlik - beboshlik deganlari rost ekan. Umrimning eng gullagan davrini maktab chog‘imdanoq ota-onamdan bekitgan holda bezori bolalar bilan o‘tkazar edim. Darslarga o‘z vaqtida bormas, o‘rtoqlarim bilan chiqisha olmas edim. Ota-onam doimo ishda bo‘lganliklari sabab mening bunday sayoq yurishimni sezishmas, o‘qituvchilarim men haqimda shikoyat qilishsa meni yonimni olib, aybsiz ekanligimni isbotlashga urinishar, o‘qituvchilarning so‘zlariga shunchaki bepisand qarashar edi. Bu esa meni yanada ko‘proq yomon odatlar chiqara boshlashimga zamin yaratdi. Oshnalarim bilan avvaliga chekish, spirtli ichimliklar ichishni, davralarda otam bergan pullarni ko‘z-ko‘z qilib sochishni odat qilib oldim. Yillar o‘tib bu odatlarim endi katta – katta davralarga ko‘chdi va natijada giyohvandlik ko‘chasiga kirib qoldim. Bu zahri qotil meni borgan sari o‘z domiga tortib borar edi. Ota-onam bu vaqtda meni uylantirib qo‘yish payiga tushdi guyoki shunday qilishsa, men yomon odatlarimni tashlab oilaparvar bo‘lib qolar emishman. Eh, qani edi shunday bo‘lsa. Ular meni yaqin do‘stining qiziga uylantirib qo‘ydi. Hayotim bundan battar chigallashib ketdi. Men bu zahri – qotil quliga aylanib qolib, endi hatto ochiqchasiga uydagi bor narsalarni sota boshladim, xotinimning ham barcha tillo taqinchoqlarini uni qo‘rqitib birovga aytmasligini aytib sotib yubordim. Shu orada u homilador bo‘ldi, bu xabarni eshitib ham men xursand bo‘la olmadim, chunki giyohvandlik meni o‘z domiga tortib bo‘lgan edi, har kuni uyga shirakayf holda keladigan og‘iroyoq xotinimni uradigan ota-onamning qarshiligiga qaramasdan uydan qo‘lga ilingan narsani sotadigan, bazan ota-onamga pul topib berishlarini talab qilib butun uyni ostun-ustun qiladigan bo‘ldim. Rafiqamni ota-onasi bu voqyeadan xabar topib uni o‘z uyiga olib ketdi. Oradan vaqt o‘tib xotinim tuqqanligini, tug‘ilgan bola nogiron yani bir qo‘li yo‘q bo‘lib tug‘ilganligini eshitdim. Farzandimning holati men manqurt otaga zarracha tasir qilmadi. Men narkotiklarga jismonan va ruhan tobe bo‘lib qolgan edim. Narkotikning kichik dozasi endi og‘riqga kuchi yetmas har safar dozani oshirib umrimni qisqartirib borar edim. Bu ham yetmagandek narkotikni og‘aynilar davrasida 1 ta shpritsdan foydalanib qabul qilar edik. Oqibatda OIVni o‘zimga yuqtirib oldim, endi men faqat tezroq bu azoblardan qutulib o‘lishimni kutib yashamoqdaman. Men endi o‘limga mahkumman bu hukmni men o‘zimga – o‘zim o‘qiyman. Ota-onamni ado qildim, ularga munosib farzand bo‘la olmadim. Dunyoga kelib yaxshi amallarni qilish o‘rniga o‘zgalarga ozor berdim o‘z hayotimni o‘zim barbod qildim...

U yig‘lab turib aytgan bu so‘zlar uning so‘ngi so‘zlari edi!

Ha, hayot go‘zal! U insonga bir marotaba beriladi. Hayotni go‘zalligini his etib yashash bu sening ongu taffakuringga bog‘liqdir. Hayot lazzatlaridan to‘g‘ri foydalanib, asosiysi olloh bergan umrinngni yaxshilik yo‘lida sarf et, inson degan ulug‘ nomga dog‘ tushirma. Zero ular insonga bir bor beriladi. Jamiyatda o‘z o‘rningni yo‘qotma, o‘zgalar umriga ham zomin bo‘lma giyohvandlik nafaqat seni tug‘ulganingda sevinchi ichiga sig‘magan ota-onangni ham ado qiladi. Kelajagingni barbod qiladi! Shuni unutmasak bas.

Muqaddas Boliqulova